Сатана

Сатана (ад іўр.: שָׂטָן — «праціўнік», «паклёпнік») — у рэлігійна-міфалагічных уяўленнях аўраамічных рэлігій (іўдаізму, хрысціянства і ісламу) галоўны праціўнік Бога і нябесных сіл, які ўяўляе сабой вышэйшае ўвасабленне зла і штурхае чалавека на шлях духоўнай пагібелі.

Сатана
іўр.: שָׂטָן‏‎
Сатана з паэмы Джона Мільтана «Згублены Рай». Гравюра Гюстава Дарэ
Міфалогія	Theistic Satanism[d], аўраамічныя рэлігіі[d] і д'яблапаклонства
Пол	мужчынскі пол
У іншых культурах	Shaitan[d], Iblis[d], serpent in the Bible[d], д’ябал, Angra Mainyu[d], Люцыфер, Belial[d], Devil in Christianity[d], Ezekiel's cherub in Eden[d], Ha-Satan[d], Prince of Darkness[d], Red Dragon of the Apocalypse[d], Helel[d], Woland[d], Ifrit[d], Marid[d], ghoul[d] і Um as-Sibyan[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У шэрагу кніг Старога Запавету Сатаной называецца анёл, які выпрабоўвае веру праведніка (гл. Іоў. 1:6-12). У Евангеллях паказваецца, што Сатана ўпаў з неба (Лк. 10:18). Апостал Павел сцвярджае, што Сатана здольны змяняцца (μετασχηματίζεται) у анёла святла (άγγελον φωτός) (2Кар. 11:14). У Апакаліпсісе Сатана выступае як Цмок і Д’ябал — правадыр цёмных анёлаў у бітве з архангелам Міхаілам (Адкр. 12:7-9; 20:2,3,7-9).