Сьвятлана Навумава

Сьвятлана Андрэеўна Навумава (29 лютага 1956, Коўна — 10 сакавіка 2011, Менск^[1]) — беларуская навукоўца ў галіне паліталёгіі і паліттэхналёгіяў.

Нарадзілася ў Коўне Летувіскай ССР. У пэрыяд з 1973 па 1978 год навучалася на гістарычным факультэце Маскоўскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту. Яе аднакурсьнікам, у прыватнасьці, быў вядомы сёньня расейскі палітоляг Вячаслаў Ніканаў.

З 1982 г. вучылася ў асьпірантуры Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту ў Менску, у 1988 годзе абараніла кандыдацкую дысэртацыю па філязофіі.

З 1987 па 1994 гады выкладала ў Менскім дзяржаўным пэдагагічным інстытуце, з 1994 па 2001 гады працавала ў Рэспубліканскім інстытуце вышэйшай школы пры БДУ, прымала ўдзел у дзейнасьці Прэзыдэнцкай камісіі па адукацыі. Адначасова працавала ў Міжнародным інстытуце палітычных досьледаў у Менску.

З 2001 па 2004 год была кіраўніцай катэдры палітычных і сацыяльных навук у ЭГУ, а пасьля закрыцьця ЭГУ ў Менску брала актыўны ўдзел у барацьбе за аднаўленьне ўнівэрсытэту ў выгнаньні. У новым ЭГУ працавала прафэсаркай на факультэце філязофіі і палітычных навук з 2005 па 2009 год. Была судырэктаркай рэгіянальнага цэнтру найноўшых досьледаў і адукацыіі і сурэдактаркай навуковага часопісу «Перекрестки. Журнал исследований Восточно-европейского пограничья». За час сваёй працы ў ЭГУ падрыхтавала некалькі дзясяткаў магістраў палітычных навук, многія з кіраўнікоў беларускіх НДА атрымалі падрыхтоўку ў магістарскіх праграмах пад кіраўніцтвам С. А. Навумавай. У ЭГУ чытала курсы «Уводзіны ў палітычную навуку», «Уводзіны ў паліталёгію», «Асновы палітычнай тэорыі», «Сучасныя тэорыі грамадзянскай супольнасьці», «Беларусь як палітычны праект».

Як паліттэхноляг і палітычная кансультантка працавала ў выбарчых кампаніях на прэзыдэнцкіх выбарах 1994, 2001 і 2010 гадоў, выбарах у Вярхоўны Савет 1995 году, выбарах у Палату Прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу 2000 году.

Была адным з заснавальнікаў і актыўных удзельнікаў грамадзянскай кампаніі «Гавары праўду» і працавала ў штабе кандыдата ў Прэзыдэнты Ўладзімера Някляева. Пасьля акцый пратэсту ў сувязі з вынікамі выбараў яе выклікалі ў КДБ, праводзілі вобшукі, што адмоўна адбілася на стане яе здароўя.

Сьвятлана Андрэеўна Навумава памерла 10 сакавіка 2011 году ў Менску пасьля працяглай полікістознай хваробы нырак^[2].

Па ініцыятыве кампаніі "Гавары праўду" створаная прэмія імя С. Навумавай, з мэтай падтрымкі дзейнасьці незалежных журналістаў, аналітыкаў і грамадзкіх дзеячаў у Беларусі^[3]. Прэмія імя Сьвятланы Навумавай уручаецца з 2012 году. Яна прызначаецца за крэатыўнасьць і глыбіню дасьледаваньня палітычнага жыцьця краіны, актыўнасьць і неабыякавасьць у грамадзкай прасторы^[4]. Прэмія ўручаецца ў трох намінацыях: журналістыка (“За грамадзянскую і маральную пазіцыю”), аналітыка (“За глыбіню думкі і навуковую адказнасць”) і палітычная дзейнасць (“Надзея”, уручаецца маладым палітыкам да 35 гадоў). У 2014 дададзена намінацыя “Сацыяльная інавацыя – задума года”^[4].

У сфэры навуковых зацікаўленасьцяў Навумавай былі паліталёгія, тэорыя палітыкі, тэорыі дэмакратыі, публічная палітыка, сучасны палітычны працэс.

Займалася навуковымі досьледамі ў галіне паліталёгіі, працавала ў Рэспубліканскім інстытуце вышэйшай школы ў Міжнародным інстытуце палітычных дасьледаваньняў у Менску. Праходзіла стажыроўку ў Расеі (1991), Канадзе (1997), ЗША (1999), Нідэрляндах (2008).

Бацька — Навумаў Андрэй Рыгоравіч (1912—1982) — удзельнік Савецка-фінскай і Вялікай Айчыннай войнаў, удзельнічаў у вызвал��ньні Летувы ад нямецкіх захопнікаў. Быў настаўнікам расейскай мовы, а пасьля — дырэктарам сярэдняй школы.

Маці — Навумава (Ігнатовіч) Рэгіна Францаўна (1925—1980) — скончыла гістарычны факультэт МДУ у 1951 г., выкладала навуковы камунізм.

Муж — Горлаў Валеры Васільевіч (1949—1997) — кандыдат матэматычных навук, сябра «Амэрыканскай матэматычнай супольнасьці», выкладаў у БДУ, дзе фактычна стварыў кірунак — матэматычная лёгіка.

Сын — Горлаў Андрэй Валеравіч (нар. 1984 г.) — бакаляўр паліталёгіі.

Апошнімі гадамі Сьвятлана Навумава жыла разам з пляменьніцай Рамуальдай Пашлянковай^[5].

• S. Naumova. Белорусская высшая школа как закрытая система Высшее образование в Беларуси: вызовы интернационализации. — Вильнюс: ЕГУ, 2007;
• S. Naumova, Political Communication: Theoretical Models// The Methodology of Political Discourse, Vol. 2. Minsk, 2000;
• S. Naumova, Political Ideologies// Towards Democracy through Civil Society edited by P. Fenrych, U. Rouda. Szczecin, 1999, pp. 59–70;
• S. Naumova, I. Bugrova, Elections and the Election Process// Towards Democracy through Civil Society edited by P. Fenrych, U. Rouda. Szczecin, 1999, pp.135–154;
• S. Naumova, Political Communication// Towards Democracy through Civil Society edited by P. Fenrych, U. Rouda. Szczecin, 1999, pp.195–208;
• S. Naumova, Determination of Semantic Fields of Political Notions// The Methodology of Political Discourse. Minsk, 1998;
• S. Naumova, Mass-Media and Political Parties// Analytical Bulletin of the Belarusian Association of Think Tanks, #2. Minsk, 1998;
• С. Наумова, Что надо знать о политике. Москва, РОСТ, Мирос, 1997, ISBN 5-7084-0133-8, наклад 10000 ас., 304 с;
• S. Naumova, Integration as Social Utopia of Post-Soviet Political Consciousness// Vector, #1, 1997;
• S. Naumova, The Political System of Society: Theoretical Approaches. Minsk, 1997;
• S. Naumova, Sociology and Political Science in the 20th Century. A textbook for teachers. Minsk, 1995

• Наумова Светлана Андреевна, ЭГУ (рас.)