Бабоўе (Віцебская вобласьць)
| Бабоўе | |
| трансьліт. Baboŭje | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Віцебская |
| Раён: | Шаркоўшчынскі |
| Сельсавет: | Ёдзкі |
| Насельніцтва: | 2 чал. (1999) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 2154 |
| СААТА: | 2255808011 |
| Нумарны знак: | 2 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°25′19.7″ пн. ш. 27°21′0.5″ у. д. / 55.422139° пн. ш. 27.350139° у. д.Каардынаты: 55°25′19.7″ пн. ш. 27°21′0.5″ у. д. / 55.422139° пн. ш. 27.350139° у. д. |
Бабоўе на мапе Беларусі ±   Бабоўе | |
Бабо́ўе[1] — вёска ў Шаркоўшчынскім раёне Віцебскай вобласьці. Уваходзіць у склад Ёдзкага сельсавету.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Рады БНР Бабоўе абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду Камуністычнай партыі Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР. Паводле Рыскага падзелу 1921 году 18 гадоў вёска была ў складзе гміны Ёды, Дзісенскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2] (Заходняя Беларусь). У 1939 годзе была далучаная да Беларускай ССР (Узьяднаньне Беларусі).
10 кастрычніка 2013 году перададзеная зь ліквідаванага Валожынскага сельсавету ў склад Ёдзкага сельсавету[3].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 492
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ «Об изменении административно-территориального устройства некоторых районов Витебской области». Решение Витебского областного Совета депутатов от 10 октября 2013 г. № 292 (рас.)
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 51.