Сядзіба Станіславова

Помнік грамадзянскай архітэктуры
Сядзіба Станіславова
Сядзіба Станіславова
Краіна	Беларусь
Места	Горадня
Каардынаты	53°41′37.52″ пн. ш. 25°50′48.2″ у. д. / 53.6937556° пн. ш. 25.846722° у. д. / 53.6937556; 25.846722Каардынаты: 53°41′37.52″ пн. ш. 25°50′48.2″ у. д. / 53.6937556° пн. ш. 25.846722° у. д. / 53.6937556; 25.846722
Архітэктурны стыль	барокавая архітэктура^[d] і барока
Аўтар праекту	Джузэпэ Сака
Статус	Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Сядзіба Станіславова на мапе Беларусі Сядзіба Станіславова
Сядзіба Станіславова на Вікісховішчы

Сядзіба Станіславова — помнік архітэктуры і садова-паркавага мастацтва XVIII стагодзьдзя ў Горадні. Знаходзіцца ў паўночна-ўсходняй частцы места, у мясцовасьці Станіславове^[a]^[1]. Твор архітэктуры позьняга барока. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Складаецца з палаца, двух флігеляў, парку і гаспадарчых пабудоваў.

Гісторыя

Сядзіба Станіславова. Н. Орда, 1861—1877 гг.

Вялікае Княства Літоўскае

Сядзіба сфармавалася ў 1760—1770-я гады паводле праекту італьянскага архітэктара Джузэпэ Сака. Была замескай рэзыдэнцыяй караля і вялікага князя Станіслава Аўгуста Панятоўскага^[2].

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У 1814 годзе сядзібу набыў Францішак Ксавэры Друцкі-Любецкі. У другой палове XIX ст. агульны выгляд сядзібы замаляваў Напалеон Орда.

Найноўшы час

Па Другой сусьветнай вайне ў палацы разьмясьцілася катэдра расьлінаводзтва Гарадзенскага аграрнага ўнівэрсытэту.

Архітэктура

Помнік архітэктуры позьняга барока. У пляне ансамблю захаваліся элемэнты рэгулярнасьці. Цэнтральнае месца займае палац, які знаходзіцца на вяршыні пакатага схілу. Сымэтрычна разьмешчаныя бакавыя флігелі ствараюць парадны курданэр, абнесены з боку ўезду невысокай цаглянай агароджай. Гаспадарчыя пабудовы разьмяшчаюцца за заходнім флігелем.

Палац — прастакутны ў пляне 2-павярховы (ад пачатку 1-павярховы) будынак. Сярэдзіна галоўнага фасаду вылучаецца рызалітам зь філёнгавым фігурным атыкам і тэрасай, цэнтар дваровага фасаду — паўкруглым эркерам з манаграмай караля на атыку. Прастакутныя і аркавыя аконныя праёмы аздабляюцца лучковымі і трыкутнымі франтонамі, гірляндамі, роўнымі ліштвамі. У дэкоры будынка шырока выкарыстоўваюцца карнізы, пілястры і паясы.

Плян калідорнага тыпу, значна зьмяніўся. Цэнтральная частка аб’ядноўвае парадную групу памяшканьняў (вэстыбюль, верхнюю і ніжнюю залі). У вэстыбюлі захаваліся 2 каміны, выкананыя ў стылі нэаготыкі, абкладзеныя паліванымі керамічнымі пліткамі цёмна-карычневага колеру (сярэдзіна XIX ст.).

Флігелі — прастакутныя ў пляне 1-павярховыя будынкі пад высокімі чарапічнымі дахамі — меншыя маштабам, разьмешчаныя на рэльефе ніжэй за палац, маюць падпарадкаванае значэньне^[3].

Парк

За палацам — парк радыяльна-прамянёвага пляну.

Галерэя

Гістарычныя здымкі
да 1915 г.
да 1915 г.
да 1915 г.
1915—1918 гг.

Заўвагі

^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Ціміразева, 1

Крыніцы

^ Архітэктура Беларусі. Энцыкл. — Менск, 1993. С. 457.
^ Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Гродзенская вобласць. — Менск, 1986. С. 80.
^ Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Гродзенская вобласць. — Менск, 1986. С. 81.

Літаратура

Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Менск: Беларус. энцыкл., 1993. — 620 с.: іл. ISBN 5-85700-078-5.
Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Гродзенская вобласць / АН БССР, Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэд. кал.: С. Марцэлеў (гал. рэд.) і інш. — Менск: Беларус. Сав. Энцыклапедыя, 1986. — 371 с.: іл.

Вонкавыя спасылкі

Сядзіба Станіславова , Radzima.org

[1] Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Ціміразева, 1

[2] Архітэктура Беларусі. Энцыкл. — Менск, 1993. С. 457.

[3] Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Гродзенская вобласць. — Менск, 1986. С. 80.

[4] Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Гродзенская вобласць. — Менск, 1986. С. 81.

[a]