Банджа

Банджа — струнна-шчыпковы музычны інструмэнт, род гітары з рэзанатарам (пашыраная частка інструмэнта крытая скурай, як барабан); 4—9 струн. Томас Джэфэрсан згадвае аб банджа ў 1784 годзе — імаверна, інструмэнт быў завезены ў Амэрыку з Заходняй Афрыкі, дзе яго папярэднікамі былі нейкія арабскія прылады. У XIX стагодзьдзі банджа стаў выкарыстоўвацца мэнэстрэлямі і такім чынам пракраўся ў раньнія джазавыя калектывы ў якасьці рытмічнай прылады. Гульня на банджа ажыцьцяўляецца з дапамогай плектра.

Банджа — сваяк агульнавядомай эўрапейскай мандаліны, падобны на яе формай. Але паміж імі ёсьць рэзкае адрозьненьне ў гуку — банджа мае гук больш звенячы і рэзкі. У некаторых краінах Афрыкі банджа лічыцца сьвятой прыладай, датыкацца да якога могуць толькі вышэйшыя жрацы або кіраўнікі.