Tenis

La pallabra asturiana «tenis» provién del inglés «tennis» que de la mesma tien el so orixe nel francés «tenez»^[4]. Cuando'l xugador de tenis (llamáu «tenista»), ponía la pelota en xuegu esclamaba «¡tenez!» (‘¡ahí va!', en francés)^[5].

Les primeres referencies del tenis tienen llugar en Francia, nomáu «jeu de paume» (‘xuegu de palmes') yá que de primeres cutíase la pelota cola mano. Más tarde empezáronse a utilizar raquetes.

El tenis orixinal xugábase en pistes de yerba natural.

Aniciar n'Europa a finales del sieglu XVIII^{[ensin referencies]} y espandióse nun principiu pelos países anglofalantes, especialmente ente los sos clases altes. Na actualidá'l tenis haise universalizado, y ye xugáu en casi tolos países del mundu. Dende 1926, cola creación del primer tour, ye un deporte profesional. Ye amás un deporte olímpico dende los Xuegos Olímpicos d'Atenes 1896.

• El partíu de tenis empieza col saque d'unu de los xugadores. Este tien de cutir la pelota de tala forma que bote dientro del cuadru diagonal respectu del llau del que saca. Esto ye, el xugador siempres tien de sirvir o sacar de forma cruciada.
• El xugador tien 2 oportunidaes de saque. Si falla la primera, tien otra oportunidá d'entrar la pelota. Si nun entra la pelota nesos dos oportunidaes el puntu ye pal otru. En casu de que nel primer saque toque la rede y caya dientro de la cancha del contrincante, tien dos intentos más. Eso solu si asocede nel primer saque. Si asocede nel segundu, el xugador va disponer namái d'un saque más.
• Cuando'l xugador saca y entra la pelota de campu a campu, el contrincante tendrá de cutir la pelota dempués d'un bote o antes, pero nunca van poder dexar que la pelota bote dos veces. Nesi casu'l xugador contrariu va llevase'l puntu.
• Ganando 4 puntos consíguese un xuegu, si llegar al 40-40 va haber qu'apostar otros dos puntos (ventaya-xuego) y ganando 6 xuegos consíguese un set.
• El partíu ganar con 2 sets (meyor de 3), ó con 3 sets (meyor de 5), si al llegar a la fin d'un set los xugadores tán empataos a puntos xuega un tie break. Consiste en llegar a 7 puntos con una diferencia mínima de 2.

El tenis xugar nuna cancha (llamada «pista» n'España) de forma rectangular, de 23,77 metros (78 pies) de llargor por 8,23 m (27 pies) d'anchor. Pa los partíos de dobles la cancha va ser de 10,97 m (36 pies) d'anchor.

Les llinies que llinden los estremos de la pista denominar llinia de fondu y les llinies que llinden les bandes de la pista denominar llinia llaterales. A cada llau de la rede y paralela a ella, trácense dos llinies ente les llinies llaterales a una distancia de 6,40 m a partir de la rede.

Estes llinia llámense llinia de saque o de serviciu. A cada llau de la rede, l'área ente la llinia de serviciu y la rede queda estremada per una llinia central de serviciu en dos partes iguales llamaes cuadros de serviciu. La llinia central de serviciu trázase paralelamente a les llinies llaterales d'individuales y equidistante a elles.

Cada llinia de fondu estremar en dos por una marca central de 10 cm de llargor, que se traza dientro de la pista y ye paralela a les llinies llaterales d'individuales. La llinia central de serviciu y la marca central son de 5 cm d'anchor. Les otres llinies de la pista son d'ente 2,5 y 5 cm d'anchor, sacante les llinies de fondu que pueden ser d'hasta 10 cm d'anchor. Toles midíes de la pista tomar pola parte esterior de les llinies. Toles llinies de la pista tienen que ser del mesmu color por qu'oldeen claramente con el color de la superficie.

La pista ta estremada na so metá por una rede suspendida d'una cuerda o un cable metálicu que los sos estremos tán afitaos a la parte cimera de dos postes o pasen sobre la parte cimera de dos postes a un altor de 1,07 metros. La rede ta totalmente estendida de manera qu'enllena dafechu l'espaciu ente los dos postes de la rede y la malla ye d'un treme lo suficientemente pequeñu por que non pase la pelota de tenis. L'altor nel centru de la rede ye de 0,914 m, onde ta sostenida por aciu una faxa. Hai una banda cubriendo la cuerda o'l cable metálicu y la parte cimera de la rede. La faxa y la banda son blanques perdayures. El diámetru máximu de la cuerda o cable metálicu ye de 8 mm. L'anchor máximo de la faxa ye de 5 cm. La banda ye d'ente 5 y 6,35 cm d'anchor a cada llau.

Pa los partíos de dobles, los centros de los postes de la rede tán asitiaos a 0,914 metros fuera de cada llau de la llinia de dobles. Pa los partíos d'individuales, si usa una rede d'individuales, los centros de los postes de la rede tán a 0,914 m fora de cada llau de la llinia d'individuales. Si usa una rede de dobles, entós la rede sostener a un altor de 1,07 m por aciu soportes denominaos palos d'individuales, que los sos centros tán a 0,914 m fuera de cada llau de la llinia d'individuales.

Los postes de la rede nun pueden ser de más de 15 centímetros de diámetru. Los palos d'individuales nun pueden ser mayores qu'un cuadráu de 7,5 cm per llau o 7,5 cm de diámetru. Los postes de la rede y los palos d'individuales nun pueden sobresalir más de 2,5 cm percima de la cuerda de la rede.

Un partíu de tenis ta compuestu por parciales (sets n'inglés). El primeru en ganar un númberu determináu de parciales ye'l ganador. Cada parcial ta integráu por xuegos. En cada xuegu hai un xugador que saca, que vase alternando. De la mesma, los xuegos tán compuestos de puntos, que son 15,30,40.

El primeru en ganar 6 xuegos con una diferencia mínima de 2 con al respeutive del so rival ye'l ganador del set; en casu de que nengún de los dos xugadores o equipos tenga una ventaya de dos xuegos al llegar a seis, gana'l set el primeru que llogre una diferencia de 2 xuegos o más. La cuenta de los puntos ye abondo particular: cuando un xugador gana'l so primer puntu, el so tanteador ye 15, cuando gana 2 puntos, 30, y cuando gana 3 puntos, 40. Por casu, si'l sacador d'esi xuegu lleva ganaos 3 puntos y el receptor 1 puntu, el marcador ye de 40-15. Siempres se noma en primer llugar la puntuación del sacador. Cuando dambos xugadores empaten a 40 dizse qu'hai deuce o «iguales». El primer xugador o equipu que gane un puntu dempués del deuce llogra una ventaya», y, en casu de ganar el siguiente puntu, llévase'l xuegu, de lo contrario vuélvese a tar en deuce hasta que se llogre la diferencia de dos puntos.

El xugador que se lleva'l parcial ye'l que consigue faer 6 xuegos, con una diferencia de 2, o 7 si hubo un empate a 5 xuegos. En casu de qu'un xugador llegue a 6 xuegos, pero con diferencia de 1 (6-5) va haber que siguir hasta que dalgún consiga la diferencia apropiada.

Si'l reglamentu del tornéu establez un tope de xuegu, esto ye si hai un empate ente dos xugadores nun set entós habría que xugar un xuegu especial denomináu tie-break, «xuegu decisivu» o «desempate». Nel cual la resultancia decidir por aciu puntos correlativos (unu-cero, dos-cero, trés-cero, etc.) hasta llegar a 7 tantos, con diferencia de 2. Si llegar a 7 puntos ensin diferencia de 2 (por casu: 7-6), el xuegu va enllargar hasta qu'unu de los dos xugadores llogre dicha diferencia y consiga la victoria. L'anotación d'un set que se decidió nel tie break va ser 7-6. Acompañada abreviadamente pol númberu de puntos llograos pol perdedor del mesmu ente paréntesis. P. y. si'l xugador perdió'l xuegu decisivu por 7-3 l'anotación del set va ser: 7-6 (3).

La inusual y esclusiva forma d'anotar el tantéu en tenis (y otros deportes de raqueta inspiraos nél) provién del sistema sexaxesimal. Al paecer, d'antiguo el tantéu de cada xuegu llevar con un reló y per cada puntu llográu movíase l'aguya un cuartu de vuelta. Asina col primer puntu l'aguya mover al 15, col segundu al 30, col terceru al 45 y col cuartu cerraba'l círculu y concluyíase el xuegu. Col tiempu y por economía del llinguaxe, el parcial "45" convertir en "40", dando orixe a l'actual manera de llevar el tantéu: 15, 30, 40 y xuegu.

El tenis ye un deporte que rique que los xugadores apoderen téuniques como son: golpes, empuñadures, efeutos, posiciones corporales y desplazamientos, amás de precisar resistencia física p'aguantar peloteos llargos. Mientres el partíu utilicen munchos tipos de golpes, cada unu coles sos respeutives téuniques; los golpes son: el saque, la derecha (drive), el revés, el globu, la volea, el slice, la dexada y el remate (smash).

El saque ye'l golpe más importante del tenis, yá que este da empiezu al puntu, y la so correuta aplicación puede dexar a la persona que saca quedar nuna posición de ventaya tres la devolución o bien llograr un saque ganador o ace (puntu ganáu ensin que'l rival impacte la pelota), o que tres l'impautu del adversariu la pelota nun llegue a pasar la rede o esta se vaya fuera de les llendes de les exes (y nesi casu nun se denomina ace, sinón saque ganador). Al tener bon saque, el tenista apriende a acabar meyor los golpes efeutuaos ensin que la pelota toque suelu y pudiendo enzanca-y al contrincante marca-y un puntu dempués de que-y faigan una cortada.

El segundu saque suel realizase buscando mayor seguridá na resultancia. Pa ello suelen faese saques liftados, cortaos o con kick (que ye lo mesmo que liftado) pa provocar la mayor dificultá al rival, una y bones esos saques suelen ser peligrosos al camudar la direición de la pelota o la rapidez dempués del bote. Unu de los cambeos de como se fai cada saque ye que'l cortáu, intenta faer que la pelota cuerra poles cuerdes d'un llau al otru de la raqueta en posición vertical, y el liftado ye igual pero en forma horizontal.

Ente los meyores sacadores de la denomada Yera Abierta atópense los croates Goran Ivanicevic y Ivo Karlovic, los estauxunidenses Pete Sampras, Andy Roddick y John Isner, el neerlandés Richard Krajicek, el canadiense Milos Raonic, y el suizu Roger Federer.

El drive o derecha ye'l golpe básicu. Consiste en cutir la pelota dempués del bote, de forma direuta, del mesmu llau del brazu arteru del xugador. Pa la mayoría de los xugadores ye l'arma principal pa ganar un puntu y el de mayor control. Pa realizar un correutu drive, tien de tase perfiláu a la pelota; nel casu d'un diestru, el golpe empieza nel llau derechu del cuerpu, siguiendo al traviés del mesmu hasta impautar la pelota y terminando na parte esquierda del cuerpu. L'impautu tien de dase na zona entendida ente costazu y cadril, y el movimientu realízase de baxo enriba. Una vegada que la pelota impacta na raqueta, el tenista pasa'l brazu derechu alantre cerrando'l golpe. Nel momentu que llega la pelota n'altor, el tenista toma la decisión de dar un golpe potente o cruciala a dalgún llau. Ye'l golpe más fácil d'aprender, al ser tamién el más natural. Ente los meyores golpeadores de derecha yá sía por potencia, precisión, o dambes, atópense Pete Sampras, Roger Federer, Ivan Lendl, Juan Martín del Potro, y Fernando González.

La volia o golpe d'aire ye'l golpe que se realiza primero que la pelota rebote nel suelu. Ye executáu de normal cerca de la rede pa definir un puntu. Por cuenta de la mayor cercanía del xugador al contrincante, ye un golpe que rique ser realizáu con gran velocidá y reflexu. La raqueta tien d'atopase en tou momentu al frente y alto. El golpe realízase llevando alantre'l pie opuestu al llau onde se va a impautar la pelota, simultáneamente col perfiláu del cuerpu, de cuenta que la raqueta pueda faer un curtiu movimientu tras pa impautar la pelota alantre y de riba abaxo, aprovechando la fuercia que la mesma pelota trai, no posible ensin aplicar enerxía extra y ensin flexionar la muñeca. El golpe que s'utiliza pa llegar a la rede nuna xugada denominar approach según la trayeutoria del golpe realizar ensin dificultá. Ente los meyores voleadores de la historia atópense Stefan Edberg, John McEnroe, Boris Becker, Patrick Rafter, Roger Federer, Pat Cash, y Radek Stepanek.

El revés ye'l golpe al llau opuestu al drive. A pesar de ser un golpe de mecánica natural, suel ser unu de los que más cuesta llegar a apoderar cuando s'empezar nel tenis. Ye bien importante la posición del cuerpu, que tien de ser asitiáu de perfil, utilizándose como téunica pa ello, baxar el costazu p'apuntalo en direición a la rede, mientres el brazu derechu nos diestros y esquierdu nos zurdos, pasa ensin ser flexionado per debaxo del mentón, p'allugase tras antes de retornar pa impautar la pelota, siempres delantre del cuerpu. Ye importante, al igual que'l drive, que'l pesu del cuerpu treslládese de tras alantre nel momentu d'impautar la pelota.

Décades tras, el golpe de revés enseñar a impactalo tomando la raqueta con una sola mano (unos grandes esponentes d'esta téunica fueron Ivan Lendl, Gustavo Kuerten, Ken Rosewall, Guillermo Vilas, Gastón Gaudio, Stefan Edberg, Pete Sampras y Boris Becker. Na actualidá ser Stanislas Wawrinka, Roger Federer y Richard Gasquet. Anguaño'l revés a dos manes ta ganando cada vez más terrenal: xugadores como Rafael Nadal, Juan Martín del Potro, Novak Djokovic y los yá retiraos David Nalbandián y André Agassi faen usu d'esti golpe. Vale la pena recordar a Jimmy Connors y Björn Borg que los sos golpes de revés a dos manes inspiraron la popularización qu'anguaño tien esta forma de cuto.

La dexada o drop shot (del inglés drop, ‘dexar cayer') ye un golpe nel que se-y resta potencia a la pelota col enfotu de que caya lo más cerca posible de la rede, del llau contrariu. Realízase davezu de drive, anque ye posible faelo tamién de revés. La preparación del golpe ye similar a la preparación del drive (o revés), teniendo de realizase nel últimu momentu, pa sorprender al contrincante, qu'espera un tiru al fondu. Al momentu del impautu, en llugar de realizase'l swing ampliu, la raqueta tien de cayer de manera perpendicular a la pelota, con un xiru de muñeca, pa producir l'efeutu de pinga que va faer a la pelota cayer y pasar bien la rede.

Utilízase xeneralmente cuando'l tenista rival alcuéntrase bien por detrás del fleje del fondu de la pista, y nun ye un golpe que se deba utilizar con muncha regularidá, una y bones l'oxetivu ye sorprender al rival.

Resulta vital que'l golpe sía baxu y curtiu, p'asina evitar que'l contrincante llegue a la pelota antes del segundu bote, porque de lo contrario quedará-y un bon golpe cerca de la rede. Simultáneamente el xugador puede averase a la rede pa prevenir una contradejada.

La contradejada ye la respuesta a una dexada, a la que'l xugador llega pocu antes del segundu rebote. Como davezu la pelota alcuéntrase bien baxa y cerca de la rede, nun ye posible recurrir a un golpe potente, polo cual, el xugador solo tien la opción de realizar un golpe nidiu sobre'l fondu, esto ye, una nueva dexada de respuesta, esta vegada realizada dende cerca de la rede.

El smash o remate ye un golpe que ye realizáu sobre la cabeza con un movimientu similar al saque. Xeneralmente puede cutise con gran fuercia de manera relativamente segura y ye de cutiu un tiru definitoriu. La mayoría son realizaos cerca de la rede o a metá de la pista antes del pique de la pelota. Suel ser la respuesta a un globu realizáu pol oponente que nun tuvo l'abondu altor. Tamién puede realizase dende la llinia de base tres el pique, anque ye menos definitoriu. Ye un golpe altu, realizáu de riba abaxo, primero que la pelota bote, o dempués de que lo faiga, pero namái en casu de qu'esti lleve una parábola más vertical qu'horizontal. Por que sía efeutivu, ye indispensable que sía bien potente y que nun dea oportunidá de respuesta al contrariu, yá que se trata siempres d'un golpe de definición. Realízase cuando la pelota vien bien alta, al altor del brazu estendíu del xugador.

El golpe prepárase perfilando'l cuerpu, llevando la raqueta tras y asitiándola detrás de la nuca, mientres la mano llibre apunta a lo alto, escontra la pelota. Nel momentu del impautu, el pie traseru pasa alantre, coles mesmes que la raqueta sale de tras el cuerpu nun movimientu similar al del saque. Al momentu d'impautar la pelota, la muñeca debe flexionarse embaxo, terminando'l golpe de manera similar al saque. La pelota tien que rebotar primero que'l contrariu devolver.

El globu ye un golpe senciellu que s'utiliza pa pasar la pelota percima del xugador contrariu. Execútase tantu de drive como de revés. Inclusive esiste (el so usu nun ye tan frecuente) la volea globeada. La so execución consiste n'impautar enriba la pelota (a diferencia de les demás execuciones que se faen alantre); con esto llógrase pasar a un xugador que ta paráu na zona de la volea o bien faer un xuegu defensivu de fondu.

El desenvolvimientu de la téunica llevó a aplicar con distintes maneres de golpe, distintos efeutos sobre la pelota, talmente que dichos efeutos y les consiguientes variaciones de trayeutoria y velocidá enzanquen la devolución del rival. Los mesmos llógrense con distintes empuñadures y formes d'impautar la pelota.

Cada unu de los golpes, coles sos respeutives trayectories según l'efeutu aplicáu sobre la pelota y los sos respeutivos tipos de bote contra la superficie apaecen esplicaos de siguío.

El golpe liftado o con top spin (lliteralmente n'inglés ‘efeutu dende enriba') executar por aciu l'aplicación d'una trayeutoria de la raqueta anterior y posterior al cuto (swing) de baxo enriba. Antes del impautu cola pelota, la cabeza de la raqueta ta per debaxo de la trayeutoria de la mesma y, tres l'impautu, el swing remata percima d'esi altor. Esti golpe impon a la pelota un efeutu de rotación alantre, que fai que tres el bote, esta sala despidida enriba y alantre, obligando al rival a cutir bien a un altor cimeru a la normal —munches vegaes percima del costazu—, lo cual tórga-y executar un golpe agresivu, o bien-y obliga a "atacar" la pelota nel so trayeutu ascendente tres el bote, lo qu'implica un mayor riesgu d'error. Esti tipu de golpe ye'l más usáu, pos tien, amás, la ventaya pal xugador que lu executa d'ufierta-y un "marxe de seguridá" más ampliu, yá que la trayeutoria que se-y impon a la pelota ye más elíptica y esta pasa a un mayor altor sobre la rede que col cuto planu o'l cortáu.

El motivu pol cual llogramos imprimir una velocidá angular ye'l resfregón qu'esiste (mientres un periodu bien pequeñu) ente la pelota y les cuerdes de la raqueta, estes postreres, topeten casi tangencialmente respectu de la pelota. Esto postreru ye lo que produz un momentu de la fuercia sobre la pelota, que pasa a tener enerxía cinética de traslación + enerxía cinética de rotación. Dicha velocidá angular supón un resfregón aerodinámicu de cuenta que la pelota va emburriando (pela so parte posterior) constantemente l'aire que se-y presenta como torga enriba (la fluidodinámica de Bernouilli demuestra esti sucesu), pola 3ª Llei de Newton (aición-reacción), la pelota recibe la mesma respuesta per parte del vientu pero de sentíu contrariu. Por esto mesmu, la pelota va adoptar una trayeutoria parabólica muncho más pronunciada que nel casu d'un choque planu coles cuerdes.

Finalmente, la velocidá angular qu'entá caltenga la pelota al topetar cola superficie, va vese amenorgada considerablemente pol resfregón estática col suelu, faciendo una fuercia tras, y de nuevu pola tercer llei de Newton, el suelu va devolver en sentíu pitíu contrariu

El cortáu (n'inglés «slice», ‘cortar en rebanadas', o «backspin», ‘rotar tras'), ye l'efeutu inversu al liftado: la pelota adquier una rotación «tras» que la lleva a adoptar una trayeutoria más baxa al botar, obligando al contrariu a tener qu'impactala más baxu. L'efeutu llógrase impactando a la pelota dende enriba y espurriendo el brazu como si travesárase la pelota y siguir nel so percorríu. Esto fai que la pelota rote de riba a embaxo vista dende tras (nótese qu'esto nun camuda'l sentíu de rotación de la pelota si l'oponente punxo efeutu liftado a la suya). Debíu al efeutu Magnus, que nesti casu imprime una fuercia neto a la pelota empobinada enriba, un golpe cortáu fai que la pelota paeza «llexar» y viaxe más lenta. La menor velocidá de la pelota fai qu'unu de los usos del cortáu sía pa tener más tiempu de volver ponese en posición o averase a la rede.

El golpe planu ye aquel que se realiza ensin imprimi-y nengún efeutu a la pelota. Polo xeneral ye bien efeutivu cuando se realiza dende un altor mayor a la rede, de riba abaxo.

Los golpes que pueden executase d'esta manera son el drive, el revés, el saque y la volea (esta tien d'executase de manera plana «siempres», quitando les vegaes que la volea quiérase bien nidia, esto ye, faciendo un drop shot de volea).

Na actualidá los xugadores tán ordenaos nun tipu de clasificación llamáu "Sistema d'entraes" (Entry Ranking), nel cual sumir los puntos llograos polos xugadores nes postreres 52 selmanes, esto ye, aproximao un añu. Poro, al rematar cada selmana, réstense-y a cada xugador los puntos llograos nesa mesma selmana del añu anterior, y sumir los ganaos na selmana actual.^[6]

L'ATP (Asociación de Tenistes Profesionales) ye l'organismu direutivu del circuitu masculín de tenis profesional a nivel mundial. El circuitu tien 66 torneos en 32 países que parten ente 20 millones y 0,325 millones de dólares en premios. La ATP tamién entama los Torneos Challenger, onde munchos de los mozos xugadores ganen los sos primeros partíos y torneos. Cada añu entámense alredor de 90 eventos a nivel mundial y los sos premios en metálicu varien ente 50 000 y 125 000 dólares.^[7]

Los puntos consiguir en función de la categoría del tornéu y la posición resultante nél. Los torneos más valoraos son los cuatro Grand Slams, siguíu de la Barclays ATP World Tour Finals y les ATP Master Series. La siguiente tabla resume les puntuaciones daes en 2009:

El nuevu sistema de puntución da estos puntos: 1) Grand Slams: Australian Open, Roland Garros, Wimbledon, US Open.. Puntuación: 2000 puntos (ganador) 1200 (finalista), 720 (semifinalista) 360 (Cuartofinalista) 180 (octavofinalista) 90 (3ᵉʳ ronda) 45 (2ª ronda) 10 (1ᵉʳ ronda) 2) ATP Serie1000: Indian Wells, Miami, Montecarlu (nun ye obligatoriu xugalo), Roma, Madrid, Canadá, Cincinnati, Xangai, Paris. Puntuación: 1000 puntos (ganador) 600 (finalista), 360 (semifinalista) 180 (Cuartofinalista) 90 (octavofinalista) 45 (2ª ronda) 10 (1ᵉʳ ronda). En Miami y Indian Wells al haber una ronda más la 1ᵉʳ ronda son 10, la 2ª 25 y la 3ª 45. 3) ATP Serie500: Rotterdam, Dubai, Acapulco, Memphis, Barcelona, Hamburgu, Washington, Beijing, Tokiu, Basilea, Valencia. Puntuación: 500 puntos (ganador), 300 (finalista) 180 (semifinalista) 90 (Cuartofinalista) 45 (octavofinalista) 0 (1ᵉʳ ronda) Sería obligatoriu pa los xugadores top xugar 4 d'estos torneos. 4) ATP Serie250: EJ. Viña del Mar Puntuación: 250 (ganador), 150 (finalista), 90 (Semifinalista), 45 (Cuartofinalista) 20 (octavofinalista) 0 (1ᵉʳ ronda). La copa Davis va partir puntos como un tornéu ATP Serie250. El ranking va resultar de la suma de los siguientes torneos: los 4 Grand Slam, 8 de los Masters 1000, 4 meyores torneos 500 y 2 meyores 250 o challengers.

El suizu Roger Federer foi'l númberu unu del mundu dende'l 3 de febreru de 2004 hasta'l 17 d'agostu de 2008, estableciendo un récor de 237 selmanes consecutives al frente del ATP Ranking.^[8] L'español Rafael Nadal, qu'escoltó al suizu mientres 160 selmanes dende'l 25 de xunetu de 2005, cuando ocupó'l númberu dos, convertir nel númberu unu del mundu dende'l 18 d'agostu de 2008 hasta'l 5 de xunetu de 2009, fecha en que Roger Federer volvió ocupar el primer llugar en ganando'l so sestu Wimbledon en 2009.^[9]

Rafa Nadal recuperó'l númberu unu en ganando'l troféu de Roland Garros de 2010 a Robin Soderling quedando Roger Federer nel númberu dos. Dempués del US Open 2010, Roger Federer pasa a ocupar el puestu trés y Novak Đoković xube hasta'l puestu númberu dos. Nadal caltener nel primer llugar hasta Wimbledon de 2011 onde Djokovic ganó na final a Rafa y arrampuñó-y el númberu unu del ranking mundial. Dempués de ganar la final contra Andy Murray en Wimbledon 2012, Federer recupera'l númberu unu dempués de dos años, superando a Pete Sampras en selmanes como númberu unu. Dempués de payares de 2012, Novak Đoković vuelve ocupar el primer llugar hasta finales del añu 2013 onde Rafael Nadal vuelve ser númberu unu, darréu en xunetu de 2014 Novak Đoković recupera'l númberu unu depués d'apostase la final de Wimbledon con Roger Federer quien se queda col númberu trés, dexando a Rafael Nadal en segundu llugar.^[7]

Dende xineru de 2000 esiste una clasificación paralela, llamada Carrera de Campeones (ATP Champions Race), na cual sumir los puntos consiguíos nos torneos del añu en cursu, ensin cuntar puntos del añu anterior, y utilizábase pa completar la llista de clasificaos a l'ATP World Tour Finals (los ganadores de los cuatro torneos de Grand Slam clasifíquense automáticamente).^[10]

P'aquellos tenistes allugaos nel Top 30, sumir los puntos llograos nos cuatro torneos de Grand Slam, los nueve torneos de la Serie Masters y cinco torneos adicionales, incluyíu la participación en Copa Davis d'aquel xugadores que participen nel Grupu Mundial o nos Play Off. En casu de nun actuar en dalgún tornéu de Grand Slam o de la Serie Masters, el xugador sumaba los puntos llograos en dalgún tornéu de la Serie Internacional.^[11]

La Carrera de Campeones reflexa'l desempeñu de los xugadores nel añu que ta en cursu. A final de temporada les clasificaciones de dambos rankings son bien similares especialmente nos primeros puestos, atopándose delles diferencies yá que los torneos Challenger y Future nun suman puntos na Carrera de Campeones pero si nel Ranking ATP.^[11]

Dende 2009 camuda'l nome pa la clasificación de dobles, denominándose ATP Doubles Team Rankings.^[12]

La WTA (Asociación Femenina de Tenis) (n'inglés, Women's Tennis Association), ye la organización que rixe los torneos y el circuitu profesional del tenis femenín a nivel mundial. A manera comparativa, la WTA ye al tenis femenín lo que l'ATP al tenis masculín. L'Asociación entama'l calendariu y designa les sedes oficiales de los torneos del circuitu femenín, tamién llamáu como WTA Tour.^[13]

En 2005 l'Asociación Femenina de Tenis camudó'l nome del WTA Tour pol de The Sony Ericsson WTA Tour por cuenta de un contratu robláu de patrociniu cola firma nipona-sueca de teléfonos móviles y accesorios, Sony Ericsson.^[14]

Martina Navratilova resalta por ser una de los meyores tenistes femenines de la historia, llegando a atropar 128.550 puntos nel sistema de clasificación histórica hasta'l so retiru en 2006. Martina superó les marques de Chris Evert y Steffi Graf quien compitieron hasta 1989 y 1999 respeutivamente.^[15] Otres tenistes destacaes nel ranking femenín na historia fueron Margaret Smith Court, [[Billie Jean King]], [[Helen Wills Moody]], [[Suzanne Lenglen]], [[Evonne Goolagong]], Serena Williams, [[Martina Hingis]] y Mónica Seles.^[15]

Les principales marques del tenis son:

• El partíu más llargu de la historia foi l'alcuentru apostáu en Campeonatu de Wimbledon 2010 ente'l francés Nicolás Mahut y l'estauxunidense John Isner con una duración de 11 hores , 5 minutos y 23 segundos. John Isner llevóse'l partíu de tenis más llargu de la historia (6-4, 3-6, 6-7, 7-6 y 70-68). Isner y Mahut siguieron la mesma tónica que los dos díes anteriores. Bien sólidos col so saque, llantar del 59-59 hasta'l 68-68 ensin conceder nengún 'break-point'.^[16]

• La marca del saque más rápidu masculín sofitar l'australianu Samuel Groth con una velocidá de 263 km/h, nel Challenger de Busan 2012.^[17] L'anterior plusmarca yera d'Ivo Karlovic con una velocidá de 251 km/h, na Copa Davis 2011.^[18] Ente que Venus Williams caltién la marca femenina con 130 mph (209 km/h) realizáu en Zurich en 2008.^[19]

• Guillermo Vilas caltién la marca masculina de la mayor cantidá de victories consecutives. Dende 1977 son 46.^[20]

• Helen Wills Moody (1905-1998) caltién la marca femenina con 158 victories consecutives, llograes ente 1927 y 1933.^[21]

• La final más llarga d'un Grand Slam dar nel Abiertu d'Australia 2012, que duró 5 hores con 53 minutos. La final apostar el serbiu Novak Djokovic y l'español Rafael Nadal. La victoria foi pal serbiu en cinco sets.

• Roger Federer ye'l tenista con mayor cantidá de títulos de Grand Slam ganaos na categoría masculina (19 hasta la fecha), y mayor tiempu como númberu unu del Ranking Mundial ATP con 302 selmanes acumulaes. Amás ostenta'l récor de ganar el Masters Tennis Cup (Copa de Maestros) -anguaño conocíu como ATP World Tour Finals- proclamándose campeón en 6 ocasiones. Margaret Court ye la tenista con mayor cantidá de títulos de Grand Slam ganaos na categoría femenina y na historia del tenis (24 en total), Court anguaño ye una tenista inactiva y ente los xugadores actives Serena Williams ye la tenista con mayor cantidá de títulos de Grand Slam ganaos (22 hasta la fecha).

• Rafael Nadal ye l'únicu tenista de la historia en ganar 10 torneos del mesmu Grand Slam (Roland Garros 2005-2008, 2010-2014, 2017).

• Steffi Graf ye la única tenista en llograr un Golden Slam nun añu, en 1988.

• Federación Internacional de Tenis
• Asociación de Tenistes Profesionales
• Glosariu de términos del tenis
• Tenistes con más partíos ganaos na ATP
• Ranking ATP de tenistes individual masculín
• Récores del ATP World Tour
• Grand Slam
• Tenis nos Xuegos Olímpicos
• Pista de tenis
• Frontenis
• Tenis de mesa
• Tenis sablera
• Bádminton
• Padbol
• Pádel
• Chaza

•   Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Tenis.

•   Wikcionariu tien definiciones y otra información tocante a tenis.
• Federación Internacional de Tenis (n'inglés).
• Asociación de Tenistes Profesionales (n'inglés).
• Asociación de Tenistes muyeres Profesionales Archiváu 2006-08-26 en Wayback Machine (n'inglés).
• Reglamentu de tenis oficial (actualizáu a 2015) (n'inglés).