Bitinia

Les sos principales ciudaes fueron Nicomedia, Nicea y Bursa. Nicomedia foi fundada nel añu 264 e.C. por Nicomedes I y yera la capital del territoriu.

Según Heródoto y Xenofonte,^[2] los bitinios y los tinios, fundadores del país, yeren tribus tracies, que crearon un estáu independiente, antes de ser anexonáu por Creso, rei de Lidia. Depués pasaron a dominiu persa, siendo incluyida Bitinia na satrapía de Frixa.

Alexandru Magnu —mientres la conquista de Persia y tres la batalla del Gránico— consiguió que se sometieren toles ciudaes griegues de la satrapía de Sparda (antiguu reinu de Lidia).

Nesta rexón ye onde se emplazarían los futuros reinos de Pérgamo y de Bitinia. Darréu, nel añu 323 e.C. Alejandro morrió y empecipióse la Primer Guerra de los Diádocos, mientres la cual Bas (376-326 e.C. ) consiguiría la independencia de Bitinia. El so fíu Cipetes sería'l primer rei de Bitinia.

Cipetes participó nes lluches ente Lisímaco y Seleuco, que yeren xenerales d'Alexandru Magnu, llegando a enfrentase victoriosamente a Antíoco, empecipiando una política independiente de los diádocos y los sos socesores, política que siguieron los sos descendientes nel tronu Nicomedes I, Prusias I y Prusias II. Estos dos últimos reis vieron el so territoriu amenorgáu en beneficiu de Pérgamo.

Cola intervención de Roma nos asuntos d'Asia Menor, la espansión territorial de Bitinia pretendida por Nicomedes II y Nicomedes III nunca foi consiguida, sufriendo, inclusive, dalgún amenorgamientu coles conquistes de Mitrídates VI, rei del Ponto. Nicomedes IV mandó'l so reinu a Roma a la so muerte, nel añu 74 e.C. , pasando a integrase nes provincies del Ponto y Bitinia.

=== Llista de reis conoz la imaxe de dellos reis gracies a l'acuñamientu de monedes coles semeyes reales, grabaes con un peracabáu estilu helenísticu.^[3]

• Bas, príncipe de Bitinia (376–326 e.C. ).
• Cipetes I, príncipe de Bitinia (326–297 e.C. ) y rei de Bitinia (297–278 e.C. ).
• Nicomedes I, rei de Bitinia (278–255 e.C. )
• Etazeta, gobernante de Bitinia (255–254 e.C. )
• Cielas, rei de Bitinia (254–228 e.C. )
• Prusias I, rei de Bitinia (228–182 e.C. )
• Prusias II Kynegos (el Cazador), rei de Bitinia (182–149 e.C. )
• Nicomedes II Epifanes, rei de Bitinia (149–127 e.C. )
• Nicomedes III Evergetes, rei de Bitinia (127–94 e.C. )
• Nicomedes IV Filopator, rei de Bitinia (94–74 e.C. )

Foi entamada por Pompeyo y xunir al Ponto. Plinio el Mozu foi gobernador de Bitinia, quien dixo qu'había munchos cristianos na provincia nes cartes informatives que mandaba al emperador Traxanu, nel añu 111. Nos Fechos de los Apóstoles 16:1-10, rexístrase'l fechu de qu'un grupu nel que taba San Pablo intentó entrar en Bitinia col enfotu de predicar l'Evanxeliu "pero l'Espíritu de Jesús nun lo consentir".

Según la mitoloxía griega, Idmón, fíu d'Apolo y Asteria, yera un adivín, que tuvo la premonición que morrería si xunir a los Argonautas. Magar esto facer y tal como antemanó nes sos visiones morrió na contorna de Bitinia pola mordedura d'una culiebra. Aproximao en 559 e.C. los fundadores de la ciudá de Heraclea Póntica (antigua ciudá de Bitinia) construyeron un templu sobre'l puntu onde foi soterráu esti héroe, nel so honor.

Como interés resalta'l fechu de qu'escontra l'añu 40 d. C. l'emperador romanu Calígula, nomó cónsul d'esta ciudá a Incitatus (el so caballu personal).

• Tribus tracies
• Bitinios
• Reinu de Macedonia
• Guerres mitridáticas

•   Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Bitinia.
• Guglielmo Ferrero: Grandor y decadencia de Roma (Grandezza y decadenza di Roma, 1901-1907), en 5 volumes; testu español nel sitiode la Biblioteca Tercer Mileniu.
  • Vol I: La conquista.
    • I, 7:.