Anastás Mikoyán

Anastás Mikoyán nació nel pueblu armeniu de Sanahin (agora parte de Alaverdí). Educar nun seminariu en Tblisi, Xeorxa. Mikoyán dempués comentaría que los sos continuos estudios de teoloxía averar más y más al ateísmu.^[5]Nel colexu, tomó dellos cursos sobre principios lliberales y socialista, y a la edá de venti años, xunir al Partíu Bolxevique, convirtiéndose en líder del movimientu revolucionariu n'El Cáucasu. Engarró en Bakú y Azerbaixán contra fuercies antibolcheviques, pero en 1918 foi arrestáu poles tropes intervencionistes britániques en Bakú. En siendo lliberáu siguió col so trabayu nel Partíu, y foi xubiendo puestos nel mesmu.

Sofitó a Stalin mientres la llucha pol poder subsiguiente a la muerte de Lenin y foi designáu pa formar parte del Comité Central del Partíu Comunista en 1923. En 1926 convertir en Comisariu del Pueblu pal comerciu interior y esterior, ya importó idees d'Occidente, como la producción de bienes enlatados. En 1935 formó parte del Politburó, y tuvo ente los primeres líderes soviéticos en faer viaxes de bona voluntá a los Estaos Xuníos pa impulsar la cooperación económica.^[6] Mikoyán tamién foi responsable d'entamar el tresporte de provisiones mientres la Segunda Guerra Mundial; precisamente nesti conflictu'l so fíu, un pilotu de la Fuercia Aérea Soviética, foi muertu en combate cuando'l so avión foi baltáu por caces alemanes cerca de Stalingráu. En 1942 convertir en miembru del Comité de Defensa, y en 1946, en vicepresidente del Conseyu de Ministros.

Poco primero de la muerte de Stalin, Mikoyán, Gueorgui Malenkov y otros líderes del Partíu fueron consideraos pa ser esaniciaos nuna segunda Gran Purga por Stalin, sicasí la so muerte torgar en 1953.^[5] Mikoyán orixinalmente manifestar en contra de que Lavrenti Beria fuera castigáu, pero depués moderóse en vista del gran sofitu ente los miembros del Partíu al so arrestu. Caltener nel gobiernu tres la muerte de Stalin, nel puestu de Ministru de comerciu sol mandatu de Malenkov.

Sofitó a Khrushchov na llucha pol poder consiguiente a la muerte de Stalin, y foi nomáu Vizprimer ministru en reconocencia a los sos servicios. En 1956, Mikoyán foi unu de los redactores del Discursu secretu de Khrushchov, que denunciaba'l cultu a la personalidá de Stalin.^[7] Mikoyán foi unviáu a Hungría n'ochobre de 1956 pa resolver la crisis causada pola sulevación contra'l gobiernu comunista local; dafechamente opúnxose a la decisión de Khrushchov y el Politburó d'usar tropes soviétiques, pos creía que tal aición destruyiría la reputación internacional de la Xunión Soviética. Según la recién biografía de William Taubman, inclusive amenació con arrenunciar.

En 1957, refugó a sofitar l'intentu de destituyir a Khrushchov lideráu por Malenkov y Mólotov y convirtióse nel aliáu más cercanu de Khrushchov. Los sos motivos pa sofitar a Khrushchov fueron de primeres, el so sofitu a la desestalinización, y de segundes, el so barruntu de qu'un trunfu de los conspiradores daría llugar a una torna de les sangrientes purgues de la década de 1930.

Mikoyán caltuvo numberosos puestos nel campu del comerciu, y fixo numberoses visites a los Estaos Xuníos, Xapón y Méxicu al empar que retuvo'l cargu de Vizprimer ministru. Podría considerase que Mikoyán siguió calteniendo visiones moderaes sobre la Guerra Fría y que taba en desalcuerdu cola actitú imprudente de Khrushchov mientres la crisis de Checkpoint Charlie de 1961 y col fechu de que Khrushchov abandonara la conferencia de París de 1960 sobre la crisis del U-2, actitúes qu'él creía diben caltener la tensión nel so puntu más altu mientres la Guerra Fría por otros quince años. Sicasí, mientres la so vida política, caltúvose como'l más cercanu aliáu de Khrushchov nos puestos más altos del gobiernu soviéticu.

El gobiernu soviéticu recibió con prestu la noticia del derrocamientu del dictador cubanu Fulgencio Batista a manes de los guerrilleros de Fidel Castro en 1959. Khrushchov diose cuenta del potencial d'un aliáu soviéticu nel Caribe, y unvió a Mikoyán como unu de los altos diplomáticos na rexón. Foi'l primer oficial soviéticu que visitó la Isla tres la Revolución, y aseguró dellos alcuerdos comerciales col gobiernu incluyendo la esportación de petroleu de la Xunión Soviética en cuenta d'azucre cubanu.^[8]

La lliberalización de la política soviética al cargu de Khrushchov dio llugar a una meyora de les rellaciones ente la Xunión Soviética y los Estaos Xuníos a finales de la década d'1950. Como'l principal embaxador de Khrushchov, Mikoyán visitó los Estaos Xuníos delles vegaes, inspeicionando la so sistema económicu capitalista para depués oldealo col de la Xunión Soviética. A pesar de la enemistá que la Guerra Fría causara ente los dos superpotencies, Mikoyán foi recibíu de forma amigable ente los estauxunidenses, ente ellos el políticu Hubert H. Humphrey, quien lo consideraba una persona qu'amosaba una "flexibilidá d'actitú".^[9] Les sos visites a los Estaos Xuníos tamién incluyíen xintes con ciertos senadores y el presidente Dwight David Eisenhower.^[9]

La so importancia y posición social puede midise pol fechu de que tuvo nel funeral del presidente John F. Kennedy, en 1963, representando a la Xunión Soviética y reafitando al presidente Lyndon Johnson que la Xunión Soviética nun tuvo nada que ver col asesinatu a pesar de la participación nel mesmu per parte de Lee Harvey Oswald. Oswald desertara por un tiempu a la Xunión Soviética antes de la so participación nel asesinatu de Kennedy.

Afirmóse que para 1964 Mikoyán convenciérase que Khrushchov convirtiérase nuna carga pal Partíu, y qu'entamó en payares de 1964 el golpe d'Estáu que punxo a Leonid Brézhnev nel poder. Sicasí, el biógrafu William Taubman niega tantu qu'eso seya ciertu como l'afirmación de que Mikoyán yera l'únicu miembru del Presidium (el nome del Politburó na dómina) que defendió a Khrushchov.

Asegura que Mikoyán sí votó a favor de forzar el retiru de Khrushchov (nel estilu tradicional soviéticu'l votu tenía de ser unánime). Foi l'únicu de los colegues de Khrushchov que lu deseyó lo meyor nel so retiru, a pesar de que nunca-y volvió a falar. Ye posible especular que fizo eso porque sería políticamente un error caltener a Khrushchov nel poder o porque aquel día dexó de tolerar a Khrushchov. La so decisión d'unviar flores al so funeral en 1971 seique foi por culpa o por cierto ciñu escontra Khrushchov o seique por dambes causes.

Mikoyán caltuvo la so influyencia sol mandatu de Brézhnev, y desempeñó el cargu de Presidente del Presidium del Sóviet Supremu de la URSS de 1964 a 1965. Dempués retiróse, y escribió les sos memories en 1970. Él y el futuru Presidente del Conseyu de Ministros de la URSS, Alekséi Kosygin, fueron los dos únicos oficiales cimeros nel gobiernu soviéticu qu'arrenunciaron al so cargu voluntariamente. Morrió'l 21 d'ochobre de 1978, por causes naturales.

• Mikoyán yera un cocineru talentosu y dizse que preparaba regalos pa los sos collacios mientres los víspores d'añu nuevu con gran ahínco: a Stalin fíxo-y una bota de chocolate; a Malenkov, una mesa de chocolate; a Nikita Khrushchov, una botella de chocolate y a Lavrenti Beria, una pistola de chocolate.
• Cuando foi convidáu a la cocina de Mikoyán, Beria, comentando sobre'l bebab que preparara, aclamar como "Collaciu Maestru Culinariu"; a lo que Mikoyán respondió "Sí, sí, pero'l mio queríu Lavrenti Pávlovich, na mio cocina nun atopes nin un solu malditu cachu de carne humano."^[5]

• Memoirs of Anastas Mikoyan: The Path of Struggle, Vol 1, 1988, Sphinx Press, por Anastás Ivánovich Mikoyán (Sergó Mikoyán, ed.), ISBN 0-943071-04-6

El so fíu, Stepán Anastásovich Mikoyán, un pilotu de pruebes, escribió sobre'l so tíu Artyom Mikoyán y el so padre Anastás Mikoyán:

• Memoirs Of Military Test-Flying And Life With The Kremlin's Elite, 1999, Airlife Publishing Ltd., por Stepán Anastásovich Mikoyán, ISBN 1-85310-916-9
• Khrushchev: The Man and His Yera, 2004, W. W. Norton & Company, por William Taubman, ISBN 0-393-32484-2