Japannese

Die buitemure word gewoonlik van hout gemaak en die dak van riet of van teëls. Maar die binnemure, wat eintlik skuifpanele is, word inderdaad van dik papier gemaak. Deur slegs 'n paar panele opsy te skuif kan mens twee kamers sonder moeite in een verander.

In die somer is hierdie soort huis baie aangenaam, maar dit is taamlik koud in die winter, veral as dit slegs op die tradisionele wyse verwarm word met 'n hibachi of groot erdewerkpot gevul met as, waarop 'n paar stukkies houtskool lê en gloei. Iets waaraan 'n Westerling moeilik gewoond raak in 'n tradisionele Japannese huis, is dat 'n mens omtrent alles kan hoor wat op enige plek in die huis gesê of gedoen word. Nog 'n ongewone ding is dat daar in 'n Japannese huis geen stoele of beddens is nie.

Almal sit op die vloer op harde, plat kussings, en snags slaap hulle op 'n futon of oortreksel van lakense stof wat opgestop en deurgestik is. Die word bedags almal opgevou en in 'n groot kas gebêre. Omdat almal op die vloer sit, is die tafels baie laag. Niemand dra ooit skoene in 'n Japannese huis nie; mens laat hulle in ’n soort ingangsportaal voor jy die huis self binnekom.

Dit is omdat al die vloere in die kamers bedek is met strooimatte, tatami genoem, wat baie maklik skeur of vuilsmeer. Hierdie tradisionele huise moet vandag oral wyk vir moderne Westerse woonstelgeboue en huise. Tog word sommige van die tradisionele dinge, soos "tatami" matte en skuifpanele, ook nog in hierdie nuwe huise aangetref.

Die Japannese hou daarvan om sommige soorte vis, soos tuna en brasem, rou te eet. Dit word in dun skyfies gesny en met sojaboonsous gegeur, en word sasjimi genoem. Ander gewilde snoeperye is soet koekies van boontjiemeel, en 'n soort swart seewier wat sterk na vis smaak.

Rys is nog steeds die stapelvoedsel van Japan, en oor die algemeen eet die mense ook baie vis. Die tradisionele disse word nog altyd met stokkies geëet. Vandag is daar natuurlik ook oral Westerse restaurante. Die Japannese drink graag tee, en het selfs 'n teedrinkseremonie wat in 'n spesiale teevertrek of chaseki gehou word. Hierdie gebruik weerspieël die gees van ou Japan.

Die Japanese skryfstelsel is baie moeilik, wat dit bestaan nie uit letters wat klanke verteenwoordig nie, maar uit tekentjies wat karakters genoem word. Elk van hierdie karakters stel 'n aparte idee of ding voor, soos bv. perd, man, boom, of maan. Om te kan lees, moet 'n mens dus letterlik duisende van hierdie karakters ken.

Godsdiensvryheid vir almal word gewaarborg deur die grondwet, en die drie vernaamste godsdienste van Japan – Boeddhisme, Sjintoïsme en Christendom – word sy aan sy aangetref. Boeddhisme het in die middel van die 6de eeu van Indië oor China en Korea na Japan gekom. Dit het 'n belangrike rol gespeel in die geskiedenis van Japan, beide as godsdiens en as aanmoedigende faktor vir die ontwikkeling van die skone kunste en die wetenskappe.

Sjintoïsme bestaan reeds vanaf die vroegste tye in Japan. Dit is nie 'n godsdiens in die gewone sin van die woord nie, maar eerder 'n kultus gegrond op die idee dat die goddelike in alle aspekte van die natuur gevind kan word. Sjintoïsme is so 'n integrale deel van die Japannese leefwyse en tradisies dat baie Boeddhiste ook Sjinto-gebruike volg.

Die Christelike geloof is in die middel van die 16de eeu deur sendelinge na Japan gebring. Eers is dit deur die owerhede verbied, maar toe Japan in die middel van die 19de eeu sy deure vir die res van die wêreld oopgemaak het, is dit erken. Daar is ietwat meer Protestante as Rooms-Katolieke in Japan.

• Kennis, 1980, ISBN 0-7981-0824-X, volume 1, bl. 84, 85

•   Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Japannese.