Constantin von Ettingshausen

In 1848 het hy as dokter in Wene gegradueer en in 1854 'n professor in plantkunde en natuurhistoriese geskiedenis by die mediese en chirurgiese militêre akademie in Wene geword. In 1871 is hy bevorder tot professor in plantkunde in Graz, 'n posisie wat hy tot die einde van sy lewe behou het.

Vanaf 1876 het hy herhaaldelike besoeke aan Londen gebring, waar hy versamelings by die Natuurhistoriese Museum gereël het.^[2] Hy is vereer vir sy navorsing oor die Tersiêre flora van verskillende dele van Europa, en op die fossielflora van Australië en Nieu-Seeland. Die uitgestorwe genus Ettingshausenia (familie Vitaceae) is deur August Wilhelm Stiehler (1857) na hom genoem.^[3][4]

Die standaard outeursafkorting Ettingsh. word gebruik om hierdie persoon as die skrywer aan te dui wanneer 'n botaniese naam aangehaal word.

• Physiotypia plantarum austriacarum (met Alois Pokorny), 1856.
• Physiographie der Medicinal Pflanzen (1862).
• Die Farnkruter der Jetztwelt zur Untersuchung and Bestimmung der in den Formationen der Erdrinde eingeschiossenen Uberreste von vorweltlichen Arten dieser Ordnung nach dem Flächen-Skelet bearbeitet (1865).
• "A Monograph of the British Eocene Flora" (met John Starkie Gardner), vol. 1. Filices, 1879-82. -- vol. 2. Gymnospermæ, deur J. Gardner. 1883-86.
• "Contributions to the Tertiary flora of Australia" (vertaal deur Arvid Neilson, 1888).
• "Contributions to the knowledge of the fossil flora of New Zealand" (vertaal deur C. Juhl, 1890).^[5]

• Paleontologie
• Lys van botaniste volgens outeursafkorting

• Hierdie artikel maak gebruik van feite en teks uit die Encyclopædia Britannica van 1911. Die bron is in die publieke domein.